Przejdź do głównej zawartości

„Papierowe Miasta” John Green

„Papierowe Miasta” to kolejna powieść Johna Greena dla młodzieży ukazująca życie nastolatków, które obfituje w trudne chwile.
Okładka książki Papierowe miasta
źródło



Głównym bohaterem jest siedemnastoletni Quentin, zwany przez przyjaciół po prostu Q. Q od dzieciństwa jest zauroczony Margo Roth Spiegelman, swoją rówieśniczką i sąsiadką, która jest szkolną gwiazdą, otoczoną tajemnicą, słynąca z buntowniczej postawy oraz ekstrawaganckiego zachowania. Dziewięć lat temu Q i Margo przeżyli dramatyczną przygodę, która ich połączyła – znaleźli martwego człowieka. Prawdopodobnie dlatego, choć od dawna nie zamienili ani słowa, Margo zwraca się właśnie do Q, gdy potrzebuje pomocy przy realizacji perfidnego planu zemsty na swoim byłym chłopaku i wszystkich innych osobach, które ją zawiodły. Przychodzi do Quentina w nocy, na twarzy pomalowana na czarno oraz ubrana na czarno, prosząc o podwiezienie w kilka miejsc. To będzie noc pełna wrażeń, po której Q będzie sobie robił nadzieję na upragniony związek z Margo. Następnego dnia dziewczyna znika. Zostawia jednak wskazówki, żeby Q mógł podążać jej tropem. Quentin z pomocą dwójki przyjaciół w końcu znajduje miejsce pierwszego pobytu dziewczyny. Następnie rozpoczyna poszukiwania jej aktualnego miejsca pobytu, co pozwala mu poznać prawdę o Margo i o sobie.

John Green kolejny raz w swojej powieści przekazuje nastolatkom wartości, próbuje objaśnić świat, oswaja ich własne uczucia. Jego książki nie da się przeczytać bez chwili refleksji nad sobą.
Język jest prosty, ale nie brakuje też inteligentnego dowcipu. Bohaterzy są dobrze wykreowani, lecz trochę nad wyrost idealni – papierowi. Uważam, że ta powieść jest o tym, że nie dostrzegamy, jacy niektórzy są naprawdę. Myślę, że najbardziej papierową postacią jest Margo, która nie lubi swojego wizerunku szkolnej gwiazdy i nie chce być wzorem dla innych. Wydarzenia również są „papierowe”.


„Papierowe miasta” to powieść wciągająca, która zawiera morał. Polecam


Za książkę serdecznie dziękuję :

Komentarze

  1. Koniecznie muszę przeczytać! Tym bardziej, że przyjaciółka mnie namawia, a jeszcze nie miałam styczności z twórczością tego autora. :)

    shelf-of-books.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  2. Czytałam dwie inne książki tego autora, które uwielbiam. "Papierowe miasta" mam na swojej półce, ale jeszcze nie miałam czasu do nich zajrzeć :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

„Elena. Burzliwe lato” Nele Neuhaus

„Elena. Burzliwe lato” to kontynuacja młodzieżowej powieści Nele Neuhaus „Elena. Wygrać z losem”. Książka ta została wydana nakładem wydawnictwa Media Rodzina całkiem niedawno. W poprzednim tomie rodzice Eleny przejeli po jej dziadku spory dług, który musieli spłacać w ratach. Związek głównej bohaterki i jej ukochanego napotyka na wiele przeszkód z powodu kłótni między ich rodzinami. Drugi tom powieści opisuje dalsze losy ich młodzieńczej miłości. Wiele spraw się zmienia. Na przykład Fritzi, ukochany koń dziewczyny, jest zdrowy i bierze udział w zawodach jeździeckich. Z tego powodu Elena rzadziej spotyka się z Timem, gdyż wcześniej trening Fritziego był pretekstem do potajemnych, popołudniowych randek na łące. W szkole Elenie na złość robi znienawidzona przez nią koleżanka z klasy, która kiedyś zrobiła sobie zdjęcia z Timem i teraz się nimi wszystkim chwali. Dodatkowo ktoś potem z ukrycia pstryka fotkę naszej parze zakochanych i wrzuca ją na portal społecznościowy, gdzie pojawia...

Warszawskie Targi Książki - krótka foto relacja

Na targach byłam w sobotę, to już moje 3 targi w Warszawie. Sobota dlatego, iż chciałam nareszcie mieć  podpisaną resztę książek  Ćwieka. Szkoda mi niemożności spotkania z Anetą Jadowską i Martą Kisiel ze względów na powrót do Wrocławia. Cieszę się niezmiernie ze spotkania z Ulą Słonecką, którą pozdrawiam z Wrocławia i liczę na kolejne spotkania. :) Miło było również zobaczyć się znów z Violą Wiśniewską. Zeszło roczne targi pod pewnymi względami wydają mi się być.... Do zobaczenia następnym razem... może na targach ?

„Szamańskie Tango”

Już dawno chciałam napisać o książce „Szamańskie tango” Anety Jadowskiej.  Jednak skutecznie  przyblokowała mnie rekonwalescencja pooperacyjna. Potem przeszkodą był półpasiec, który na koniec roku na chwilę odpuścił.  To była szansa na samorealizację poprzez czytanie i pisanie. „Szamańskie Tango” to drugi tom cyklu szamańskiego, którego akcja (tak jak w cyklu o Dorze Wilk) toczy się w Toruniu i w alternatywnym Thornie. Książka opisuje losy Witkacego i jego nastoletniej córki, która poznaje swojego ojca oraz uczy się bycia szamanką. W tym tomie Witkacy musi rozwikłać kolejną, w swojej policyjnej karierze, zbrodnię. Jednak znalezienie rozwiązania sprawy wydaje się być łatwiejsze, niż poskromienie butnej nastolatki. Na dodatek jest jeszcze pewien Sęp, który również miesza w życiu policjanta, co wprowadza jeszcze więcej chaosu. Witkacy nie ma innego wyjścia, musi zapanować nad tym bałaganem... Książka jest idealnym poprawiaczem nastroju. Zbyt szybko się...